Feroaring fan Lucht

‘Feroaring fan Lucht’ is gebaseerd op de gelijknamige roman van de Friese schrijver Rink van der Velde (1932-2001).
De vele werken van Van der Velde zijn meestal gebaseerd op ervaringen die hij opdeed tijdens zijn werk als journalist of uit dehistorie van zijn eigen leefomgeving (Z.O. Friesland).
De tweede wereldoorlog is een vaak terugkerend thema. De hoofdfiguren zijn niet zelden eenlingen. Ze kenmerken zich door het feit dat ze zich niet het meeste aantrekken van de geldenderegels die in de ‘normale’ maatschappij in acht worden genomen.
De hoofdfiguur uit Feroaring fan Lucht, ‘Durk Luchtigheid’ (in de volksmond Durk Snoad), voldoet volledig aan deze omschrijving.

Jan Bosveld heeft een muzikalevertelling gecomponeerd, waarin hij gebruik maakt van een leid-motief (twee stijgende kwart sprongen Bes-Es-C-F).
Dit leid-motief heeft de toepasselijke naam ‘Durk-motief’ gekregen, en is in vele hoedanigheden, zowel melodisch als in deaccordiek (kwartstapeling) te beluisteren.

Het werk begint met het ‘Durk-motief’. Levenslustig en onbekommerd stapt Durk door het leven, genietend van de dingen die het leven voor hem in petto heeft.
Plotseling is het tijd voor hetapp?l (maat 24), Durk blaast op een oude, gedeukte bugel een soort reveille. Hij ziet zeven kinderen verschijnen maar bedenkt dat het er toch meer zouden moeten zijn. Na een wat nadrukkelijker geblazen reveille telt hij tien telgen. Dit stelt hemtevreden.
Na het ochtendritueel trekt hij de natuur in (maat 28). Hij geniet van de wind, de zon en de rust en laat de dingen op zich afkomen zoals ze zich aandienen. Dat Durk uit de natuur ook geldelijk gewin haalt hoort men in de nachtelijkestrooptocht (maat 73). Als hij langs zijn opgezette vallen gaat blijft hij op zijn hoede voor de veldwachter. Deze ligt echter als een wolf op de loer en ontdekt Durk. Hij blaast op zijn fluit (maat 111) en er ontstaat een achtervolging (maat 116).De sterke arm is langer dan Durk denkt en hij wordt uiteindelijk in de kraag gevat.
Na tussenkomst van een maatschappelijk werkster wordt Durk tewerkgesteld bij Philips en verhuist hij naar een nieuwbouwwoning in Drachten (maat 149).
Hijvoelt zich in zijn nieuwe huis en op het werk niet op zijn gemak en verlangt terug naar zijn oude bestaan (maat 157).
Tegen alle bureaucratie in besluit hij terug te gaan naar zijn oude woning op de Zandlaan. Zelfs de burgemeester komt eraan tepas om deze eigenzinnige Fries om te praten maar helaas, het heeft geen zin. Als hij krijgt te horen dat hij mag blijven wonen waar hij heel zijn leven al heeft doorgebracht is hij een gelukkig man (maat 230).
Eind goed, al goed.